“Het Spaanse woord voor regen is lluvia, spreek uit: joebia. Er zit iets jubelends in, maar vreugdekreten ontsnapten niet uit mijn mond toen ik het Iberisch schiereiland binnenfietste en halt hield in een verregende, zondagse provinciestad. De plassen in de straten vulden zich met cirkels, en nog meer cirkels. Gesloten winkels. Roerloze auto’s. Een natte hond. Alleen de kerk was open. Ik nam plaats in de bewierookte bankjes en keek naar Jezus aan het kruis. Bidden is het summum van opportunisme voor wie nooit naar de mis gaat, dus ik bad om zon en om terugkeer van zomers geluk. Om de tijd te doden bleef ik heel lang zitten, onbeweeglijk. Maar tijd verstrijkt amper als je ergens bent waar je niet wilt zijn. Ik kon de regen uit de hemel horen vallen.” Joost Pollmann (1957) is graag op reis, ondanks alles. Want onderweg wil het nog wel eens nat zijn: ook in Libanon, Brazilië en Nigeria kwam het met bakken uit de hemel. Het miezerde in Bradford, het onweerde aan het Vierwoudstedenmeer, het was kil in Sint Petersburg. Maar ook bij slecht weer is de wereld mooi en interessant, en het is de kunst om poëzie te zien in wat prozaïsch lijkt. In de in Sneu karma gebundelde reisverhalen is de verteller vaak beroepshalve op stap, als tentoonstellingsmaker of verslaggever. Maar soms fietst...
new
Al verkrijgbaar vanaf € 16,50.
| Aanbieder | Prijs | ||
|---|---|---|---|
| 1 nummer voor € 16,50 | Bestellen |
Strips zijn niet meer wat ze geweest zijn: kinderbederf. Het beeldverhaal is bezig aan een onstuitbare opmars richting de volwassen boekenkast. Op alle werelddelen worden strips gemaakt over alle mogelijke onderwerpen. Over stamppot, Proust, de dood van...
Geboren in een oerkatholiek, Haarlems nest, kon Joost Pollmann vanuit zijn wieg de koepel van de kathedraal zien. Een deel van zijn familie was Duits georiënteerd, op de verkeerde manier: broers en zussen liepen op marsmuziek door de huiskamer. Dat zijn...
