Dit derde boek van de meemoires Feiten en gedachten van A.I.Herzen beslaat de jaren 1847 tot zomer 1852. Een periode van nauwelijks zes jaren, maar wel de meest dramatische, ook de meest tragische van zijn leven. Persoonlijke rampen wisselden in die jaren af met politieke teleurstelingen, zoals de staatsgreep van Louis-Napoléon in december 1851 en de ondergang van de Franse republiek. In 1849-1850 had Herzen geweigerd aan de sommaties van de Russische overheid om naar Rusland terug te keren gehoor te geven; hij verloor zijn Russische staatsburgerschap. Zijn jongste zoon, Kolja, bleek doofstom te zijn geboren; in 1851 bekende Natalie, zijn vrouw, dat zij een liefdesverhouding met Herzens beste vriend, de Duitse dichter Georg Herwegh, had. In het najaar van 1851 kwamen Herzens moeder en Kolja bij een schipbreuk om het leven. In januari daagt Herwegh de dan al beroemde Herzen tot een duel uit. In mei 1852 sterft in Nizza Herzens vrouw. Het verhaal van dit familiedrama werd pas een halve eeuw na Herzens dood voor het eerst gepubliceerd. Het vormt het belangrijkste bestanddeel van dit boek. Voor de hoofdstukken van het 'familiedrama' hebben alle tot dusver verschenen edities, Russische zowel als die in vertaling, zich op afschriften moeten baseren. Alleen deze Nederlandse vertaling in...
new
Al verkrijgbaar vanaf € 25,99.
| Aanbieder | Prijs | ||
|---|---|---|---|
| 1 nummer voor € 25,99 | Bestellen |
Alexander Herzen was voor de negentiende eeuw wat de Russische dissident na de Revolutie van 1917-en speciaal na de dood van Stalin in 1953-in de twintigste eeuw zou worden: een advocaat van de menselijke waardigheid zoals die verankerd ligt in het recht...
In het vierde deel van zijn memoires Feiten en gedachten treedt Alexander Herzen voornamelijk op als portrettist van tijdgenoten. Het deel beslaat de periode 1852-1864, dat is de tijd van zijn verblijf in Londen. Hoofdthema van het boek is het levenslot...
Alexander Herzen was voor de negentiende eeuw wat de Russische dissident na de Revolutie van 1917-en speciaal na de dood van Stalin in 1953-in de twintigste eeuw zou worden: een advocaat van de menselijke waardigheid zoals die verankerd ligt in het recht...
