Reeds in de Oudheid werden reisverhalen geschreven. Ook onze contreien werden in het verleden bezocht door reizigers, maar dat leidde zelden tot uitvoerige verslagen. In de negentiende eeuw veranderde dat. Er werden meer wegen, kanalen en spoorwegen aangelegd. Het reizen werd erdoor vergemakkelijkt. Het toerisme deed zijn intrede. Ook de provincie Limburg kwam in het vizier van reizigers uit binnen- en buitenland. Het bekendste en meest geciteerde reisverslag is dominee Craandijks Wandelingen in Limburg. Craandijk was echter niet de eerste en ook niet de enige die de zuidelijkste provincie van Nederland beschreef. Het spits werd afgebeten door de Duitse literatuurhistoricus Hoffmann von Fallersleben, die als jonge student in 1819 Maastricht bezocht. In 1828 bezocht de Duitse schrijfster Johanna Schopenhauer deze stad eveneens. De Franse kunsthistoricus Henry Havard deed in 1875 uitvoerig verslag van zijn reis door Limburg, waar hij zijn indrukken over Venlo, Roermond en Maastricht weergaf. Zo ook de Amerikaan W.E. Griffis. Een reeks Nederlanders, onder wie een anonieme dame uit Zuid-Holland, beschreven eveneens hun subjectieve indrukken. Naast de Limburgse steden werd veel aandacht besteed aan het Limburgse heuvelland. De teksten werden indertijd geplaatst in tijdschriften of reisboeken....
new
Al verkrijgbaar vanaf € 39,95.
Aanbieder | Prijs | ||
---|---|---|---|
1 nummer voor € 39,95 | Bestellen |
In de negentiende eeuw ontstaat het massatoerisme. Toenemende welvaart in combinatie met de opkomst van goedkope en snelle vervoermiddelen, zoals de trein, maken het mogelijk om enige dagen vakantie te vieren. Limburg is de meest exotische van de Nederlandse...
Geroepen en gezonden Geschiedenis van de Dochters van de Goddelijke Voorzienigheid van Créhen in Nederland (1903-heden) Antoine Jacobs De congregatie van de Dochters van de Goddelijke Voorzienigheid werd bijna 200 jaar geleden door pastoor Guy Homery...
De afgelopen decennia is een reeks biografieen verschenen over Nederlandse bisschoppen en andere kerkelijke hoogwaardigheidsbekleders. De gewone zielzorger kwam achter niet aan bod. Noch voor de individuele kapelaan of pastoor, noch voor de zielzorgers...