Daar lag ik dan, tot niets in staat. Ik voelde me hondsmoe, mezelf volledig kwijt. Mijn zicht was wazig, mijn stem was ik deels kwijt, mijn armen wilden niet omhoog. Ik voelde me schuldig, stom, een loser. Hoe had ik het toch zover laten komen? Wat nu?...
