Als kind van gescheiden ouders, was ik voor het mannelijke contact aangewezen op mijn opa. Wel ik had geluk, en veel mensen beweren dit, maar het was toch echt ik die in het bezit was de liefste opa en oma. Dit heeft me dan ook heel jong aan het denken...
Tijdens het schilderen komt het vaak voor dat de gedachten met me aan de loop gaan. Dit is niet zo vreemd als het lijkt. Omdat ik iedere dag schilder vertoef je veel in eenzaamheid. Dus niemand om mee te praten ja, en dan ga je in je hoofd het gesprek...
Veel mensen, vooral zij die me kennen, zullen hun wenkbrauwen fronsen bij het lezen van deze epistels. Ik word namelijk, zoals ze dat in de volksmond noemen, beschouwd als een rare kwast. Zelf vind ik het nogal meevallen, maar natuurlijk ben ik niet geheel...
