Het is de mensheid waarvan ik houd en het is de mensheid die handige kleuters laat zwoegen voor schoenen, gedragen door zwijnen. De lach in de stad die ik niet kan negeren, en de twijfel of je vader mijn moeder heeft verkracht. Het is macaber met luguber...
Eonen geleden zijn wij aan komen waaien. Pluis van een kosmische paardenbloemweide belandt in het aardige water dat wemelt van klotsen en spuwen en kraters. Worstelend over millennia heen met de zeeën, onszelf en de wezens alom, werden cellen een lichaam...
